Maraton Lębork 2012 - relacja

Mój drugi maraton w życiu pobiegłem w rodzinnym Lęborku. Wiem że porównywanie go z Paryżem to jak porównywanie Dawida z Goliatem ale skoro to moje dwa jedyne doświadczenia maratońskie to siłą rzeczy porównania będą. Na początek garść danych:

	Paryż	Lębork
Data	21012.04.15	2012.06.17
Uczestników	32.980	219
Temperatura	7-8 st. C	25-28 st. C (?)

Temperatury nie jestem pewien - to moje subiektywne odczucie chociaż rano około 7:00 jak wstałem to termometr już pokazywał 24 stopnie (ale był na słońcu).

Plany były wielkie - pobiec tempem na 3:30 i wytrzymać ile się da. Tak jak pisałem ostatnio liczyłem się z tym że wytrzymam około 30km a potem tracąc mniej niż minutę na kilometr dobiegnę w 3:40. Ostatecznym marginesem bezpieczeństwa było jeszcze 5 minut które zostawało do 3:45 co miało być moim planem minimum. A jak wyszło? A więc po kolei: w piątek wieczorem krótkie rozbieganie z kolegą z liceum a w sobotę wieczorem w kościele było już czuć maratonem. W niedzielę nie miałbym sił się tam wybrać i więcej maratończyków pomyślało tak samo. Były koszulki z Dębna, bluzy z New York City Marathon i moja czerwona z warszawskiego Ekidenu :) Rano po typowych przedmaratońskich ablucjach wyruszyłem na start. Tam spotkałem dwóch kolegów i panią nauczycielkę polskiego z liceum dumną z córki (która bardzo dobrze zresztą pobiegła!) - wiadomo że w nie za dużym mieście - ok. 36 tys. gdzie mieszkało się prawie 20 lat łatwo spotkać znajomych.
Warto wspomnieć że to chyba jedyny maraton w Polsce który nie ma elektronicznych czipów do pomiaru czasu. Po prostu na trasie w paru miejscach i na mecie siedzi pan z ołówkiem i kartką i notuje numery przebiegających zawodników :) Pakiet startowy nie był więc za bogaty ale jak dla mnie był w zupełności wystarczający: fajna zielona koszulka bawełniana z logo maratonu, numer startowy z agrafkami, kilka ulotek z informacjami o maratonie i reklamami innych biegów, mała butelka wody, torba "ekologiczna" czyli chyba bawełniana - nawet porządna i to tyle. Acha, jeszcze trzy kupony z napisami: WĘDLINA, GROCHÓWKA, PIWO. Czego chcieć więcej :) ?

Pogadałem z kolegami, minimalnie się rozgrzałem i poszedłem na start. Tuż przed udało się mojej rodzince dojść na start i bardzo fajnie było wyściskać córeczki przed wybiegnięciem na trasę! Rodzina stawiła się licznie na starcie i potem na mecie, aż za dużo żeby wszystkich wymienić.
 
No i teraz przechodzimy do sedna. Trasa okazała się masakryczna! Trasa składała się właściwie tylko z podbiegów i zbiegów! Na początku tego nie odczuwałem i nie słuchałem jak jeden starszy biegacz (ok. 60 lat) powiedział mi że to najtrudniejszy maraton. Potem inny (też starszy ode mnie) mówił też o tym że to trudny bieg - a ja nic tylko biegłem swoje po 4:58/km a nawet minimalnie szybciej. Żeby zobrazować różnice między profilem trasy w Paryżu i Lęborku naniosłem wykres z endomondo Lęborka na wykres Paryża (rozciągając Lębork żeby zachować tą samą skalę na obu osiach). Wyszło coś takiego:

Endomondo "rwie" wykres bo dane ma z garmina więc powinien on być bardziej łagodny ale generalnie widać że odcinków płaskich jest jak na lekarstwo - na początku i na końcu gdy biegnie się jeszcze w mieście a potem to już tylko interwał podbieg-zbieg i tak bez końca.
W sumie sam się sobie dziwię że wytrzymałem aż 27 kilometrów tym tempem. W trakcie biegu byłem bardzo niezadowolony że tak szybko odpadłem bo chciałem jeszcze z 5 kilometrów wytrzymać ale tempo i temperatura były za wysokie. Bardzo szybko bo już na 25km zaczęły mnie łapać skurcze - najpierw z tyłu nóg ale potem, około 35km zdarzyło się coś nowego - skurcze w udach z przodu. Może i wyglądało to komicznie bo obie nogi usztywniły mi się jak u Pinokia ale nie było mi do śmiechu. Pomyślałem sobie "jak ja wbiegnę na metę na prostych patykach?" :) Jeśli już o skurczach to pierwszy raz mi się zdarzyło też coś takiego jak skurcz w ręce! Dokładnie w prawym przedramieniu a nic nie niosłem, tylko kilka kilometrów izotonik.

Tempa kilometrowe:

Co do picia i jedzenia: w Lęborku można dawać swoje odżywki i napoje do wręczenia na trasie. Zadziałało bardzo dobrze, dałem po butelce Powerade z dwoma żelami isogel+ (firmy High5) na 20km i na 30km. Żele te są pitne więc nie trzeba ich popijać i mają troszkę kofeiny (mniej niż połowę tego co w puszce coli) - zadziałały bardzo dobrze, myślę że bez tego byłoby trochę gorzej. Punkty z wodą, izotonikiem i gąbkami do schładzania były co 5km, obsługiwane przez wspaniałych ochotników - naprawdę dobrze się spisali. W małych wioskach ludzie stali przy trasie i klaskali, dzieci przybijały piątki a czasami wystawiali wiadro z wodą żeby się ochłodzić gąbką.
Ja niestety na końcówce dużo szedłem. W Paryżu tego nie robiłem i w Lęborku też nie chciałem ale przy tak stromych podbiegach idąc męczyłem się nieporównywalnie mniej a tempo było jak najbardziej porównywalne. W ten sposób straciłem ładnych parę minut. Dodatkowe parę minut "straciłem" z powodu profilu trasy - w sumie więc myślę że plan na Warszawę musi być 3:40 albo nawet 3:30.
Na metę chciałem wbiec z moją starszą córeczką, niestety źle się poczuła i musiała wrócić do babci a młodsza spała w najlepsze w wózku więc ten plan musi poczekać do 30 września :) Wykrzesałem z siebie ile mogłem i spiąłem się aby zmieścić się w 3:50 - na szczęście mimo marszu (wielokrotnego) na ostatnich 2 kilometrach chyba już całość biegłem, jakoś dało radę i wpadłem zgodnie ze zmodyfikowanymi założeniami: 3:49:32!

Czułem się tak jak wyglądałem :)

Wynik: 3:49:32 czyli miejsce 105 na 219. Potem były gratulacje, wspólny obiad z kibicującą rodziną i duże zmęczenie. Ale już wiem że jak tylko będę mógł to przyjadę do Lęborka za rok - muszę tą trasę przebiec co najmniej poniżej 3:30!

Na koniec podziękowania dla biegowego rywala z którym mijaliśmy się wielokrotnie: Artur Brzoskowski z okolic Lęborka który ostatecznie mnie wyprzedził i dobiegł w 3:48:15. Fajnie się razem biegło, spróbuję za rok też mieć lotnego wspomagacza na rowerze, bardzo fajny pomysł :)

Trochę zdjęć na koniec:
 

Przed startem

start!

Pierwsza połowa trasy - jest jeszcze dobrze

Tuż za metą

 

Tuż po biegu - ramiona w zupełnie innym kolorze niż na starcie - można porównać z wcześniejszymi zdjęciami. Te ramiona bolały mnie dłużej i mocniej niż nogi - dziwne jak na maraton :)

 

 Na koniec coś dla poznaniaków - słynna pani Maria z waszego miasta (oczywiście najlepsza w swojej kategorii wiekowej!)

Zdjęcia pochodzą ze źródeł własnych oraz z serwisu fotki.lebork.pl.